De opmars naar Groot-Israël
2 oktober 2024, leestijd 5 minuten
Israël reageerde fel op de grootschalige en zeer gewelddadige aanval van de terroristische Palestijnse islamitische organisatie Hamas vanuit de Gazastrook op zaterdag 7 oktober 2023. Inmiddels heeft het conflict zich uitgebreid naar andere gebieden in en om Israël. De zogenoemde ‘kleinschalige precisieoperaties’ van Israël, in werkelijkheid grootschalige oorlogsvoering met het zwaarste oorlogstuig op meerdere fronten, kosten vele tienduizenden mensen het leven en miljoenen mensen hun gezondheid, ledematen, huizen, scholen, boerderijen, akkers, winkels, moskeeën, kerken, ziekenhuizen en wegen. De ontelbare slachtoffers zijn gewone mensen, zoals u en ik, die een aangenaam leven willen leiden, naar school gaan, werken, lekker eten en gezelligheid met familie en vrienden. Volledige woongebieden worden door Israël doelbewust vernietigd en weggevaagd. Israël beroept zich op zelfverdediging maar handelt offensief en disproportioneel. Het pleegt genocide. Het Israëlische leger opereert immoreel en pleegt misdaden tegen de menselijkheid. Het leger ondersteunt terloops kolonisten bij verdere annexatie van grondgebied buiten Israël. De westerse media gebruiken voor de Israëlische oorlogsmisdaden vaak eufemismen, want ‘Israël is goed en Palestijnen en andere Arabieren zijn fout’ hebben we geleerd.
Telkens weer blijkt dat het destijds op irrationele gronden (laten) uitroepen en erkennen van de etnisch-religieuze Staat Israël een grote politieke fout was met catastrofale gevolgen. In plaats van sociaal-culturele assimilatie in de bestaande samenleving, kozen Joodse immigranten, mede op basis van mythen en sagen uit de Thora, voor kolonisatie van al door andere etnische groepen bewoond grondgebied. Een deel van hen vertoonde en vertoont sektarisch gedrag. Zij vinden zich een door een god uitverkoren volk met voorrechten en plichten, en minachten andere mensen. Diezelfde god zou beloofd hebben dat de nakomelingen van Abraham het land Kanaän zouden bezitten. Vanwege de gruwelen in de Tweede Wereldoorlog, schuldgevoel en medelijden, steunden veel landen de nieuwe staat, die een veilige thuishaven zou moeten zijn voor Joden. Dat heeft, zoals door verstandige mensen altijd al werd gevreesd, geleid tot extreem nationalisme, apartheid, expansiedrift, kolonisatie, etnische zuivering en buitensporig geweld, het Joods fascisme, een kweekvijver voor legitiem verzet, of ‘terrorisme’ zo u wil. De extremistische religieus-fundamentalistische regering-Netanyahu streeft naar regionale dominantie en een Groot-Israël van bijbelse proporties from the river to the sea.
De Staat Israël is ontstaan op een voedingsbodem van antisemitisme, het uiteenvallen van het Ottomaanse rijk en westers kolonialisme. Eind negentiende eeuw nam het antisemitisme in Europa sterk toe en ontstond het idee voor een eigen Joodse staat. De Oostenrijks-Hongaarse ideoloog Theodor Herzl zette met zijn pamflet ‘De Jodenstaat’ in 1885 de zionistische beweging in gang, genoemd naar de heuvel Zion met bijbelse locaties bij Jeruzalem. Steeds meer Joodse kolonisten emigreerden naar het gebied rond Zion, met name tijdens het extreme antisemitisme van nazi-Duitsland in de jaren dertig van de vorige eeuw. Het Midden-Oosten was instabiel na de val van het Ottomaanse rijk in de Eerste Wereldoorlog, waarbij Arabische stammen in hun strijd werden gesteund door Britten en Fransen. De Britten en Fransen verkregen daarna mandaten over grote delen van het Midden-Oosten. In 1917 sprak de Britse minister van Buitenlandse Zaken Balfour de intentie uit om in Palestina een ‘nationaal thuis voor het Joodse volk’ te stichten. De Arabieren voelden zich bedrogen. Nog meer Joden emigreerden naar het Britse mandaat Palestina, wat leidde tot spanningen en conflicten met de Arabische bevolking.
Na de Tweede Wereldoorlog legden de Britten het probleem op het bordje van de net opgerichte Verenigde Naties. Deze stelden voor het gebied op te delen in een Arabisch deel en een Joods deel, de tweestatenoplossing, met Jeruzalem onder internationaal gezag. De Arabische leiders verwierpen het voorstel, de Joodse leiders accepteerden het. Op de dag dat de laatste Britse troepen het gebied verlieten, riepen de Joodse leiders de Staat Israël uit. Direct daarna ontstonden de eerste gewapende conflicten met omliggende landen. Israël bezette daarbij zestig procent van het gebied dat volgens het plan van de VN Arabisch zou moeten zijn. Ongeveer 750.000 Palestijnen, bijna 80% van de Palestijnse bevolking, vluchtten voor het oorlogsgeweld en voor Israëlische troepen die hen van hun geboortegrond verdreven. De Palestijnen noemen dit ‘Al Nakba’, de catastrofe, een gebeurtenis die jaarlijks door Palestijnen wordt herdacht. De tweestatenoplossing is door Israël altijd gedwarsboomd en nooit gerealiseerd.
Israël koloniseert en terroriseert, met steun van sugar daddy de VS, al driekwart eeuw het Midden-Oosten. Zonder de VS, dat zich door omkoping door de kapitaalkrachtige Joodse lobby van Senaat en Huis van Afgevaardigden en door beïnvloeding van de publieke opinie, helemaal heeft laten inpakken, zou Israël geen enkele slagkracht hebben. De VS mogen volgens eigen wetgeving geen wapens leveren aan regimes die door de VS geleverde of gesteunde humanitaire hulp belemmeren. In april 2024 werd vastgesteld dat Israël doelbewust de levering van voedsel en medicijnen aan de Palestijnse bevolking van Gaza blokkeerde. Minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken werd hierover in detail geïnformeerd. Niettemin stuurde hij in mei 2024 het Amerikaanse Congres een rapport met een tegengestelde conclusie: “We hebben op dit moment geen aanwijzing dat de Israëlische regering het transport of de levering van Amerikaanse humanitaire hulp verbiedt of anderszins beperkt.”
Israël sleept de VS mee in een grootschalig conflict dat kan leiden tot een omvangrijke oorlog in het Midden-Oosten. Volgens Israël zijn anderen aan alles schuldig – PLO, Hezbollah, Hamas, Palestijnen, Iran en andere buurlanden – en is alles en iedereen antisemitisch. Aan Israël ligt het volgens Israël niet. Israël heeft maling aan VN-resoluties, het Internationaal Strafhof, het Internationaal Gerechtshof en zelfs aan de VS. Israël is momenteel voor Joden de minst veilige plek op de wereld om te wonen. Netanyahu doet er uit persoonlijk lijfsbehoud de facto alles aan om de Staat Israël te laten imploderen. Maar wel met ‘kleinschalige precisieoperaties’, want Israël zegt er alles aan te doen om zo min mogelijk slachtoffers te maken. Dat zou je een gotspe kunnen noemen. Het is hoog tijd dat de VS zich aan de wurggreep van de Joodse lobby ontworstelt, de militaire en financiële steun aan Israël staakt en de regering-Netanyahu tot de orde roept.